Η ανθρώπινη περιέργεια είναι ίσως κάτι έμφυτο, ένα προϊόν της εξέλιξης, που προίκισε τους ανθρώπους με ένα εργαλείο για να διερευνούν το περιβάλλον γύρω τους και να αξιοποιούν τις δυνατότητες τους.
Οι μύθοι μας παρουσιάζουν αυτή την επιθυμία για γνώση ως μια ακατάσχετη παρόρμηση, τόσο ακαταμάχητη, ώστε μερικές φορές να προκαλεί καταστροφές.
Ο Αδάμ ο πρωτος άνθρωπος, σπάει τη μαγεία της Εδέμ, για να γευθεί τον απαγορευμένο καρπό. Έχει πλήρη επίγνωση ότι παραβιάζοντας το ταμπού, θα απαρνηθεί την αιώνια ζωή και θα καταδικαστεί σε βάσανα και θάνατο, αλλά η παρορμηση να δαγκώσει τον απαγορευμένο καρπό είναι ισχυρότερη απο κάθε θειική εντολή.
Η ιδέα αυτή εμφανίζεται επίσης στον Ομηρικό μύθο των Σειρηνων, πλασμάτων με πρόσωπο γυναίκας και σώμα πουλιού. Το μαγευτικό τραγούδι τους προκαλεί την καταστροφή των ναυτικών πάνω στους επικίνδυνους βράχους.
“Έλα Οδυσσέα περίφημε, δόξα των Αχαιών, πλησίασε, άραξε εδώ το πλοίο, ν’ ακούσεις τη φωνή μας.
Πρώτα ευφραίνεσαι και ύστερα συνεχίζεις το ταξίδι σου,
κερδίζοντας καινούργια ΓΝΩΣΗ.
Γιατί τα πάντα εμείς γνωρίζουμε,… … … …
Και ακόμη ξέρουμε τα όσα συμβαίνουν πάνω σ’ όλη τη Γη
με τα πολλά γεννήματα”.
Το κείμενο της Οδύσσειας τονίζει ρητά το στοιχείο της Γνώσης.
Αυτό που ωθεί τον Οδυσσέα να προκαλέσει τη μοίρα είναι το πάθος για τη γνώση.
Η ιδέα αυτή τονίζεται ιδιαίτερα από τον Κικέρωνα στο έργο του “Τα όρια του αγαθού και του κακού” όπου γράφει:
“Φαίνεται πως δεν ήταν η γλυκύτητα της φωνής τους…
που γοήτευαν τους περαστικούς, ,αλλά η δήλωση του πως γνώριζαν τα πάντα”
Αυτή η ίδια επιθυμία κυριεύει εκατομμύρια ανθρώπους, όταν στέκονται με το πρόσωπο στραμμένο προς τα πάνω ,τις ξάστερες νύχτες, για να θαυμάσουν το απέραντο σύμπαν με τα αστέρια του και να αναρωτηθούν. Ποια υλική σχέση υπάρχει ανάμεσα σε μας ,στη Γη, που κατοικούμε και σε ο, τι συμβαίνει σε αυτά τα φωτεινά αστέρια.
Παναγιώτης Τσιρογιάννης
ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΕΙΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣ/ΝΙΚΗΣ
Πρώην Engineer στην εταιρεία ΟΤΕ